Metin Akdeniz

18.6.2012 21:08:17

Sevgili Pınar
şiirini sabah okumuştum, akşam geldim bi daha okudum.

Her zaman savunduğum bir şey vardır. Şiir her zaman ve sadece şiir değildir. Şair herşeyi yazabilmeli. Ben şairlerin, romantik, lirik, toplumcu-gerçekçi diye sınıflandırılmasına karşıyım. Şair hepsi olabilmeli...Yazarlar ve şairler neden ışıktır?
Bir adım önde oldukları için...Bu da kendiliğinden olmuyor. Gerçeğe hakim olabilmekle ilgili. Gerçeğe hakim olan düşlere de hakim olur. Sözcüklere de...

Şimdi Roboski gibi hala güncelliğini koruyan bir konuda bir şeyler anlatabilmek en başta yürek işidir. Vicdandır, merhamettir...İnsanlıktır...Daha bir sürü edebiyat adına okurlara sıkıcı gelebilecek konular var...Kim bu sıkıcı konulara değinirse, ya terör yanlısı, ya vatan haini yada yasa dışı bir örgüt elemanı gözüyle bakılır...Hele ki bu tür konuları şiire yansıtmak - şiirsellikten imgeden kopmadan, bu cansıkıcı konularla okunabilirlik alanı yaratmak çok zor ve şiir adına risklidir.

Bundan dolayı defalarca kategorize edildim...Bir sözcük yüzünden terör yandaşı kabul edildim...Evet bir tarafım, ama ben adaletin, eşitliğin, devrimin ve sosyalizmin tarafıyım...Şiirimde de bu hiç eksik olmaz...Şair taraf olmalı...İllaki dünya görüşü olmalı...Çünkü bu dünyada, bu topraklarda yaşıyorsak, gözlerimizi yanımızdan geçen kan hortumundan sakınamayız... Asıl olan ırkçılıktan, nefretten, kinden sıyrılabilmektir.

Sevgili Pınar'ı ilk tanıdığım gün ile şu an okuduğum şiirleri arasında büyük farklar, iyi niyetli ve yükselen bir çaba görüyorum. Bu şiirde de zor olanı yapmış kardeşim. Bildiği inandığı gerçekleri küçük dokunuşlarla ve imgelerle şiir yapmaya çalışmış. Bunu başardığını düşünüyorum. Bir şiir girişiminden her zaman illaki şiir çıkmaz. Tartışılabilir bir zemin çıkan bazen, bazen de şiirden başka öyküler çıkar...

Roboski de bir kız çocuğu abisini kaybetmiş ve feryat figan ağlarken

"bizi neden öldürdüler, tam da Türk olmuştuk" diye cümle sarfetti... Tanrım bu ne büyük bir işkencedir ki, tam da türk olmak kocaman bir korkunun sonucu olmuş...Bunu kaç kişi anlayabilir bilmiyorum, kaç kişi vicdanıyla bakabilir bilmiyorum, kaç kişinin gözleri yaş dolar bilmiyorum...

Bildiğim bir şey var, insan insanı sevmeli ve etnik kökenini küçümse meme li...Halklar illaki ölecekse, ne acı bir cümle; illaki ölecekse,

bırakın bari kendi dillerinde ölsünler...

Halkların kardeşliğini anlayamayanlardan fazla bir şeyin beklenemeyeceği bir ülke de sevgili kardeşim Pınar'ın iyi niyetli haykırışını olumlu ve şiirden öte buluyorum. İzmir de yaşaması önemli değil, Roboski yi hissedebilmesidir önemli olan...

Kardeşimi yüreğinden öpüyorum. Ona naçizane bir temennim olacak, bu tür şiirler hep şiir olsun diye yazılmaz, ama zamanla yazıla yazıla şiirleşir...Buna emin olsun kardeşim...


Kocaman saygılarımı bırakıyorum sayfaya...