dört tarafı sularla kaplı bir yerde düştüm
işte öyle bir derde
zaman zaman değil
mekân
mekân
uyurgezer günler
geceler
öyle bir yer ki
ne rüya
ne gerçek

deniz uzak değil amma
ben uzağım
ben uzağım nedense ona

öyle derin bir uykuda
öyle derin bir uykudan uyanmış
bakıyorum etrafıma
başımda korkunç bir ağrı
yani zindanımdayım uyanmamacasına

kalkmalıyım ama
saat kaç
günlerden ne
yılın hangi mevsimindeyim

denize gitmeliyim koşarcasına
dermanım yok
yok

denizle konuşacaktım oysa
konuşmalıyım dalgalar susmadan

etrafımda kaçışan boşluklara düşüyorum
üşüyorum çok
kışım gelmiş
kışım
kuru dallara tutunamadan

ak saçlı ağaç
ak saçlı ağaç

dallarını sark ne olur köşe bucak

kıvrıl sola dön
sonra sağa
sonra

sonra bende bilmiyorum
az git
uz git
dere tepe düz git
yollarına kuruyan yapraklar

belki bulurum
belki doğrulur tutunurum
belki kurtulurum düştüğüm çukurlardan
kuru gölgene de sığınırım belki

düşmekten yoruldum
dizlerimin bağı çözük
acizim anla
senden daha kuruyum
inan ki dallarını kırmam
kıramam

halimden anlayan tek

ne yapsam
kapılar kapanıyor yüzüme

ben neredeyim sahi
denizle buluşacaktım
denizle konuşacaktım oysa

artık
aşka batmayacaktım
aşka aşkla bakmayacaktım
yanmayacaktım
yanmayacaktım hiç bir şeye
hiçbir

sözleri maziye kaptırdım
gözleri
gözleri ahhh
ahhhhh
gözlerimin gerisinden fışkıran damlalar çöle değin
feryatlarım kıyılarda
kıyılarda sis değil
buhar değil

uyudum kaldım kuştüyü yatağımda
dikenleri battı ama
yine de
yine de uyanamadım
uyanamadım yıllardır
yıllardır uyurgezerim
boşluğunda derin kuyuların
zindanında uykuların
anaforların

yosun yeşili
sabahların davetindeydi saba
sabahlarda şimdi yas
sabahlarda tasa

oysa gözlerinin çukurunda kendimi bulacaktım

kayboldum uykularda
kayboldum zindanımda

kendimi bulacaktım oysa!!!
kendimi bulacaktım oysa düştüğüm çukurlarda!!!

Ayşegül Dinçbaş