Ben bugün anladım ki
Ben sana vurgunum
Nerden anladım onu mu soracaksın
Çünkü hep umutlarım giderdi benden
Senden önceleri
Çünkü hep düşlerim biterdi
Senden önceleri
Ama sen gelince ben gittim benden
Sen oldum ben her yangınımla
Ve seni bulunca düşlerim büyüdü
Seni bulunca kavgam sevdaya büründü
Ve artık bela değilim gecenin zifiri karanlığında
Şafaklarla barıştım ben seninle
Ben bugün anladım ki
Ben sana vurgunum
Çünkü sen yazdığım ilk aşk şiirimsin
Sayfalar artık öfkeli değil bana
Kalem hırçın değil artık parmaklarımda
Çünkü seni yazıyorum ve aşk diyorum
Deli çağını atlatmış bir genç gibiyim
İlk sevdasıyla kucaklaşmış bir kavga gibiyim
Uzun aradan sonra ilk defa diyarbakır yine dost bana
Çünkü kızmıştı bana bu güzel şehir asiliğime kızmıştı
Aşıklar tepesine çıktım Diyarbakır la dertleştim
İlk defa kendimi ölümden uzak buldum bugün
Çünkü ilk defa ben yaramla barışık yaşadım
Diyarbakır beni anladı bugün ben tüm sevdalıları
Ben bugün anladım ki
Ben sana vurgunum
Çünkü ben bir şairim
Yaralar içinde yorgun bir savaşçı gibi
Ve benim için gecenin şiiri gözlerindir
Yazamadığım yazamayacağım gözlerin
Ve benim için gündüzün şiiri hasretindir
Çünkü hasretinle bakışlarım şafakları kucaklar
Ben prangalardan geçtim ve belamı gömdüm
Çorak yüreğimde yeşeren gül olan sana sarıldım
Silahımı bırakırsam eğer sen beni tutmalısın
Ellerim boş kalırsa eğer yitip giderim
Gözlerini gözlerimden ellerini ellerimden ayırma
Artık diyarbakır bizim için sevdaya davettir
Tut benim ellerimden bana hayatı sevdir
Yok beni sürgün edersen eğer
Pas tutmuş prangalarımla bir kuyuya düşerim
Ben yaşadım mı acıyı da sevdayı da derinden yaşarım
Gel bende bir tek sen yaşa gönül aşka aksın
Ustura ağzında bir ömür geçirmişim ben
Artık gözlerinle bir yangın ve hasretinle bir sevdayım
Gel hasretimi alevsiz bırakma ey cananım
Ben bugün anladım ki
Ben sana vurgunum
Şimdi şair yanımın şiiri sensin
Gel en güzel şiir sen yanımdayken aşkla yazılsın