Gün gelir sizi karanlığa mahkum eden ışığınızı arar
Mum olan erir gider ışığı da pek aydınlatmaz
Işığa güç veren onu keskinleştiren bilgidir

Hazmedilemez öyle kolay katmerlenmiş duygular
Mesele aydınlanmak ise mumun ışığı kendine tüter
Eğer mesele aydınlatmak ise rehberiniz güneştir

Gün gelir sesinizi kesen nefesinizi kulağında ister
Su yok hava yok hava olmadan nefes yok ses aciz
Okunmaya hazır kitap kendiliğinden aralanır

Okudum anladım diye ne var ki okumak bir hüner
Anlayan okumuştur her okuyan anlamış değildir
Eğer insan okuyorsa içini açar içindekine açılır

Gün gelir nefret sunan sevginize kendine aç bulur
Nefretin gözü kördür her dem sevgi aşinadır sevgiliye
Sıyrılırsa zemheri geceden gündüze misafir yük değil

sevince gönül dili çözülür duydum duyuldum olur
sevgiler ışık saçar ebedidir birbirine hitap edince
Mum ışığı güneşe diyemez ki bük boynunu eğil

Sinan Bayram