Yağmur kırıntılarının rüzgarıyla
Nasılda tutuşur Gönül Çıramız
Nefesimizi hasretle alıp verdigimiz korkularımız
Gel sarıl deyipte aşka yalvarışlarımız
Sevdaya hüküm vermeyelim
Özgürleştirelim gözlerimizi
Sen dilimde sualsiz narin gül dalısın
Ben dalına konan garip bir bülbül
Yer gök inlesin nidalarımızla
Bahara müjde versin hasret ışıklarımız
Uzat ellerini canıma can kat, ömrüme bin ömür
Koynuma dök gözyaşlarını sev yeter ki sev
Gözlerimiz hayali ve sessiz meydan okusun ölüme
Dindiremez yağmur bile yanıp tutuşan sevdamızı
Her nefeste tılsımlanır çıra ile, hasret dumanımız
Yalvardı taze tomurcuklar saran aleve
Söndurmesin deyi Gönül Çıramızı
Küllenip kavrulsada aşkımız
Rüzgâr eser inceden inceye gönlümüze
Hasret dolu sevgimize, usulca bırakır aşkı
Dudaklarımızda söndürelim yanan ateşi
Damla damla su olup aksın yeşersin güller
Bahar geldi yuva kuruyor kuşlar Esarete hüküm giysin baykuşlar
Gönül kapımızı, kilitleyelim sonsuza
Ecel bile kıyamaz, aşkmız’ın Gönül Çırasına!

Turgay Parlakyıldız