Söze nerden başlarım bilemedim arkadaş !
Hayatın cilvesinin, ne başı var ne sonu
Saldı bütün yükünü kaldırmadı üstümden
Ezildikçe ezildim, hep kaderin yüzünden


Yapıştıkça yakama iliğimi sömürdü
Binbir türlü dert ile yüreğimi kemirdi
Gençliğim baharında karanlığa gömüldü
Halin nedir diyerek sorulmadı arkadaş !


Duvarlara konuştum üzerime geldikçe
Avazım çıktığınca bağırarak seslendim
Gölgelerim ağladı, haykırışı duydukça
Kabuğunun içinde bilinmedi arkadaş !


Sen hiç kalabalıkta yalnızlık yaşadın mı ?
Ayakların ucunda hor gözle bakıldıkça
Hiçe sayılır gibi, değersiz göründün mü ?
Yaşlarım bir defacık silinmedi arkadaş !


Çocukluğumu bari özgürce yaşasaydım
Kâr kalırdı yanıma, anılara sarıldıkça
Avunurdum belkide izleri var oldukça
Böyle öksüzler gibi, dilenmezdim arkadaş !


Bende istemez miydim huzurla mutluluğu
Kaderime küsmezdim, sırtını dönmeseydi
Fersizdi umutlarım, kıvılcımı sönerken
Ufacık kırıntı olsa, direnmezdim arkadaş !




Nesrin Önem Demir
24 02 2016