Ne acı ki şu bahtım kara taşa özenmiş
İnsan olup biteni zamanla kanıksıyor
Canı kırık camların, yaşananlar düzenmiş
İçimdeki karanlık , duvarlara yansıyor
-
Zamanın dışa dönük yüzünde ağlıyorken
Pencereler gizlice karalar bağlıyorken
Ay Güneş’ten korkarak tabanı yağlıyorken
İçimdeki karanlık, duvarlara yansıyor

Ben mi yaban gibiyim yoksa çok mu yanıldım
Duvarlar yıkılıyor özlemekten bunaldım
Bazen dost gibi oldum bazen düşman sanıldım
İçimdeki karanlık duvarlara yansıyor


Ne olup ne bitmişse şu duvarlar tek şahit
Her oda içerimde sanki eski bir lahit
Hesap soracak olsam bulamam bir müşahit
İçimdeki karanlık, duvarlara yansıyor


Hüzünleri hep esmer, bir kadını düşledim
Yüreğe huzur ekip yaşantımla eşledim
Gönül pencerem açıp, dolu sevgi işledim
İçimdeki karanlık ,duvarlara yansıyor

İçimdeki bir çocuk yarınlara sığacak
Ne kadar öfke varsa orta yere yığacak
İnadına direnip sevgi olup yağacak
İçimdeki karanlık, duvarlara yansıyor

Dostelini ürpertir bu anlamsız bakışlar
Bir oktur sinesine yersiz karşı çıkışlar
Kapkara duvarlara gizli bir aşk nakışlar
İçimdeki karanlık, duvarlara yansıyor