Kimse bilmeyecekti seni hiç kimse...
Ben, her mısram da seni yazacaktım
Her şarkıda seni mırıldayacağım
Durup dururken gülümseyecek
Surat asıp dudak büzeceğim
Kimse bilmeyecekti o an seni aklımdan geçirdiğimi
Neyin var? Diyeceklerdi.
Hiç diyecektim,hiç bir şey
Sen yanımda olmadıktan sonra neyim olabilir ki;
Bir hiç’ten başka..

Sonra düşünüyorum da
Gün gelir devran döner
Öğreneceklerdir seni elbet!

Belki de;

Çok şanslı ama çok gaddar diyeceklerdi kimileri senin için
Kimileri de olmayacak bir duaya amin demekten vazgeç diyeceklerdi benim için.
Ama ben!
Ama ben var ya ben
Seni sevmekten biran olsun vazgeçmek istemeyeceğim..

Çünkü seni sevmek...

Yaradandan ötürü yaratılanları sevmekti..
Seni sevmek güne merhaba diyebilmek
Aldığım nefese şükredebilmek
Cennete bin adım önde gidebilmekti.

Ah! Sevdiğim...
Sevdiceğim...
Aşkın en güzel tarifi
Benim gülen yüzüm,parıldayan ayım
İçimin en iç yanı

Bir bilsen!

Öksüz bir sevdanın en acınası yerinde nasıl da
Sevgi sözcüklerim sitemlere,
Hayallerimse umutsuzluğa sürükleniyor

Sonra bir görsen
Ah görebilsen
Kağıda kaleme medet ummaktan nasıl da
Bitap düştüğümü

Ve gelip götürsen sensizlikten kalan yanımı
Ya da gelsen sensizlik körelmiş bir bıçak olup
"saplanmadan yüreğime"...

Ah gelsen
Gelebilsen
Adına yazdığım şiirlerimin üstüne yemin ederim
-Bırakırım şairliği
O kahve gözlerinden daha ala şiir mi olunur..