Esince sevdanın yeli başta ipince
dağıtır güneş altın saçlarını yere
Sönmüş bir zamandan kalan yürekte ateş
İki büklüm katlanmış sonsuz mevsimlerde ...



Bir ışık vardı gözlerinde o günlerde
Güzellik sarardı bazen güler yüzünü
Yürüsek zamandan yokuş aşağı kalır iz
Ağaçlar arasındaki sonsuz yollarda ...



Ne doğan çiçek ne düşen yaprak hükümlü
Aşkın düştüğü serseri bir gün düğümlü
Gül olmayınca kim sever ki bülbülü kim
Dağıt saçları önünde diz çöksün ölüm!



O incecik omuzların saçlar altında
Kuş sürüleri uçar mavi gök altında
Bulutlar diz çökmüş dağların yamacına
Akıtıyor gözlerinden sonsuz yağmurlar...



Beklerim yolların uzanır gecelerim
Ne yedi kat göklerden gelir meleklerin
Götürdüler el üstünde koyup gittiler
Vaad ederek sonsuz cennet bahçelerin...



Günbatımı hükümlü gözlerin nöbette
Bahar yürüdü havaya düşünce cemre
Ağaçlarda dallar uyandı su yürüdü
Kimbilir kaç yıl geçti sonsuz eleminle...




Nurten Ak Aygen
21.02.2016