Yörük efe dağlar merdi
Bağında gül soldurdular
Yoksullara göğüs gerdi
Yoluna taş doldurdular

Yörük efe yalnız gezer
Lakin kurttur hile sezer
Kılıç çeker oyun bozar
Düşmanlar öç aldırdılar

Topladılar eski şaki
Dediler ki efe ne ki
Cümlenize yetmez teki
Diye Kızan buldurdular

Cehdedipte üçer beş’er
Zannettiler efe şaşar
İktidarı bize düşer
Bala sirke daldırdılar

Çetelerin içi darda
Dağı yakar kalsa zorda
Cümle hışım ile merde
Durup kazan kaldırdılar

Yörük efe insaf diyor
Yaptığınız bir gaf diyor
Eşkiyalar boş laf diyor
Efeye saç yoldurdular

Çete çete saf durdular
Yalnız diye hor gördüler
Dört yanından ok vurdular
Düşmanını güldürdüler

Yörük efe düşmez yere
Kızan nere efe nere
Attıkları vermez yare
Daha daha çıldırdılar

Dağda düzen bozacaklar
Fert fert haraç yazacaklar
Fırsat bulsa azacaklar
Olmazları oldurdular

Yörük efe atar nara
Der "namerde vermem sıra
Er meydanı işte bura"
Beş’er on’ar saldırdılar

Haber tezden düştü köye
Cem oldular atlı yaya
Ses verdiler efe duya
Davul zurna çaldırdılar

Çete gördü oldu naçâr
Sanki zulûm çiçek açar
Can değerli döndü kaçar
Tabanları deldirdiler

Aman derler aman bize
Verdiler gaz gümân bize
Dönecekti devrân bize
Doğru diye bildirdiler

Makberî der yiğit ölmez
Mert olmayan bunu bilmez
Ettiğiniz yana kalmaz
Adalet’i öldürdüler

Makberî - Ahmet Akkoyun..........24/03/2008......00:05.......İst

...............................................................................................
Not:
Efe şiiri yazmak geldi içimden bu ara! ola ki hal-i pür melalimizide işaret ediyor ola nasibi olan herkese pay var arife tarif gerekmez
selamlarımla