YALNIZLIK DÜŞTÜ...
Yanımdan geçenler, han sandı beni.
Sırtıma binenler taş, etti beni.
Canım verdiklerim, söndürdü feri.
Hep benım payıma, yalmızlık düştü.

Armut dalı gibi,her an sallandım.
Hayatın yolunda,ben çok zorlandım.
Kurtlar sofrasına düştüm,paylandım.
Hep benım payıma yalnızlık düştü.

Ben bir yetim oldum, soranım yoktu.
Cömerttim arkamda, duranım çoktu.
Gemisin kurtaran, karşıya geçti.
Hep benım payıma, yalnızlık düştü.

Keşke taş olsaydım, diye düşündüm.
Yağmur yağdı dolu, vurdu,aşındım.
Rüzgar olup elden,ele taşındım .
Hep benım payıma, yalnızlık düştü.

Dürüst oldum beni, aptal saydılar .
Cömert oldum, halı edip serdiler.
Değer verdim, kıymetimmi bildiler.
Hep benım payıma, yalnızlık düştü.

Yüce mevlam, nezaman, dert bitecek.
Erol bitti,yokki takat, gidecek.
Ecel gelse,varmı,kefen biçecek.
Hep benim payıma, yalnızlık düştü.
13.2.16 Erol köktaş