hayat bir gün karşıma geçip
sana ödünç bir sevda vereceğim
ama tutulmak bağlanmak yok
bu sadece sana
aşkı öğrensin diye bir ödünç dedi

tamam dedim
görelim
deneyelim
bakalım aşk her kez in anlattığı gibi
karanlıkta pırıl pırıl bir güneş
gönülde sönmeyen bir ateş
içinde bir kıpırtı tatlı bir telaş
gözlerde bakan mutluluk
yürekte yatan bir umut
sevgiyi sağnak sağnak yağdıran bir bulut
uğrunda ölüme gidilen bir tutkumuydu

aldım kabul ettim ve sevmeye başladım
ta ki hayat ödünç verdiği sevdayı almaya gelene dek
kapı sesi gibiydi
içim cız etti
ve karşımda hayat
sen de bir alacağım vardı dedi bana
almaya geldim
sırtında kanatları vardı hayatın
bir meleği andırıyordu
cennetten geldiğini düşündüm
merhamet eder dedim
ve yalvardım ona
beni bu hayatta bırakıp ta
onu alma
onsuz yapamam beni al
onun daha mutlu edeceği çok insanlar var
ama ben
ama ben başka kimseyi mutlu edemem ki
sözünü tut ve bırak dedi hayat

ellerimden sevdamı çekip aldı
sevdam gönülsüzdü gitmeye
biliyordum oda beni sevmişti
ödünçtü ama sevmişti
ne yazık ki
gitmeliydi vakit gelmişti
ve gitti
yaşıyorum şimdi
onsuz
isyankar değilim hayata
ama seviyorum
seven bir kalbi yalnız başına taşımak
ne kadar ağır olsa da
taşıyorum

gerisi gene ağlamaklı..........(((


Uçuk’ÇA AŞK