eski den evimizin önü
mahallemizin şen sesi
yetmiş yedi dağ öteden
sireni duyulan
uzun siyah tirenlerin
yılan gibi kayıp
yanaştığı
bir istasyonumuz vardı

ilmek ilmekti rayları
gönlümüze örülen
güzel hayatları
sanki birbirine bağlardı

ayrılığı hele bir sezsin
hele bir hissetsin
bir görsün
gıkını çıkarmaz kara yılan
bilir sanki
demir halatlarına
bir ayrılığın bağlanacağını
anlar sanki
koca istasyonda
bir ayrılığın olduğunu
sessizce yanaşır
tek bir düdükte çalmaz
istasyon görevlisi
tek bir siren çalmaz
makinist
alır gider umutları

kalkışında her zaman
aynı hüzünlü ses
rayları ıslatan göz yaşları
öyle bir ağlatır ki o rayları
öyle bir inletir ki yeri göğü
yürek dayanmaz
hasret dayatır gücünü
can dayanmaz

şimdi son sevda dan
son sevgili den sonra
çıktım karşına
ayaklarım raylara sağlam basılı
zincirlerle bağladım
karşındayım
al
al beni de götür kara tiren
sevdiklerimi
nereye götürdüysen
beni de götür......
beni de götür......


Uçuk..