Ellerinden balonu alınan küçük bir çocuğun
Ağlamalarında gürleyen göğün sesi kesilir
Üzüm pekmezine bandığın ekmeğin
Yere düşen kırıntılarında iç çeken açlığın sesi kesilir

Sokak lambaları bak yine sana söndü ey sefalet
Titreyen ıçkırıklarında kırılır aydınlığı

Bu gece yine buz kesen ayazın alnındasın
Sıkıp durma ne olur dişlerini
Eskisi kadar sağlam değiller
Neredeyse düştü düşecek
Yağmurun biriktirdiklerine.

Bir yolunu bulda diktir demiştim san’a
Bak yine çarıklarından fırlamış parmakların
Lakin ayazda yese uzar senin tırnağın
Fesat değilsin be garibim

Keşke satsaydın bu gün baba yadigârı saati,
Satsaydın da iki dilim ekmeğin arasına girseydin keşke
Üşümeseydin
Ve umutsuzda olsa yarınların
Sabah’ı bekleyen gözlerinin içi geçerdi uykuya
Darılır küserde ardını dönerdin karanlığa.
Uyurdun

Hiç kimse seninle bir şeyini paylaşmasa da
Sen herkesle her şeyini paylaş garibim
Yarımın bütünden büyük olduğunu
Veren elin alan elden üstün olduğunu düşün ve paylaş


Garibin mahrumiyetindeki asaleti göremeyenler
Ecrinin son deminde ki sefaleti de göremezler


Uçuk