İşgalci ve ihtilâlcidir
Var mı böyle bir ilhak
Ne hakla;
Gel gör ki aşk
Ne düşe sığar ne akla?!


Uçurumun yamacında bir çiçek
İster pembe olsun ister kırmızı
’O benim çiçeğim!’ diyebilir misin
Onu gören herkes beğenecek?!


Gökte Çoban Yıldızı, ay
Belki senin de gönlünün kızı,
Kaşı gözü bir güzelin
Peki, uzanabilir misin
Bir kez dokunabilir mi elin?!


Akşamüstü güzelliği yine
Venüs ile hilalinde ay’ın
Bazen öyle
Hayın kızı hayındır ki
Bağrına bir ok saplanır
Çakılır bir orak,
Bir tırpan iner yüreğine;
Ezelden beri
Düşmez şairlerin dilinden
Bulut gibi, yağmur gibi
Kar, su, rüzgâr gibi
Gecenin ormanında
Düşlerin harmanında
Karlı kayın ağacı
Türkü türkü
Gönüllerde hüzün
Yüreklerde aynı acı!


Sen ey
Renkten renge giren güzellik,
Dağdan dağa dolaşan
Okyanusları aşan
Albatros kanatlı
Uzun soluklu sevdam,
Gâhi gökten suya düşer
Gahi sudan havalanır uçarsın;
Söyle,
Aşk yoksa içinde rengin
Huyu huyuna
Suyu suyuna denk
Ritim yoksa, yoksa ahengin
Çarpar mı bir yürek?!


Ey güzellik; gel benim rengim ol
Yoksa kimsecikler anlamaz seni
Kimisi hâyâl diyecek, boş
Kimisi düş deyip geçecek,
Fakat ben seni,
Her sabah ufkunda doğan
Güneşin halinden tanıyorum!


Sensin aşk;
Sensin hayatı sunan
Ne ırkın ne cinsin
Ne dinin ne imanın,
Ne milliyetin
Ne de mülkiyetin var,
Fakat senin,
Dünyayı döndüren
Gündüzü yakıp
Geceyi söndüren
Sönmeyen ateşin var
Hep o yüzden
Sarıyor ufkumu
Sabah akşam
Nar çiçeği sevdalar!..


*
Bak;
Şu üstünden geçtiğimiz ırmak
Ezelden beri akıyor
Kendisinden olmayanı
Aktıkça kıyısına bırakıyor
Sen beni al götür
Al götür buralardan
Aşkı yasaksız diyârlara
Dilinin ucundaki nehirde
Aşk dolu deryalara;
Ben öyle susuz
Ben öyle aç, öyle mahzun;
Açık bırak
Kapatma kapısını yüreğinin
Yüreğim yüreğine muhtaç!

Belki Seyhansın
Belki Ceyhansın
Belki Reyhansın
Belki de Nil
Yüzüne gözüne
Saçına tel tel
Efil efil
Bir yel eser
Aşk işte bu; Bengisu
Serin serin
Başka bir şey değil
Cennetteki Kevser...


Bil ki zamanla her nehir
Yatağını değiştirir
Yağdıkça taşar
Köpürür sevda seli
Ve değişir
Yeri yurdu sevgililerin
Köy köy, şehir şehir
Bakarsın bir gün
Çağrısız bir konuk
Şafak vakti çıka gelir
Çalar kapısını yüreğinin!..


Geleceği günü bilirsin
Bilirsin ki her aşık
İçinden gizli gizli
Senli benli,
Sessizliğiyle konuşur
Apansız ufkuna çıkan
Güneşin koronasında
Aşkın ateşiyle buluşur!


Şaban AKTAŞ
16.02.2016