ahh Mina ahh
.
.
.
düşlerimin en azılı katili
uykusuzluğum
sarhoşluğum
katıksızlığım
ve bir o kadar da açlığım



ne ölmeyi becerebildik seninle ne de gülmeyi
ne susmayı öğretebildik dilimize ne de sövmeyi


ki sen
olmayacak dualarımın amini
inancım
inaçsızlığım
cennetim
ve bir o kadar da cehennemimdin



ne yanmayı becerebildik seninle ne de sönmeyi
ne nefreti öğretebildik tenimize ne de sevmeyi



ahh Mina ahh
.
.
.

ben kendime sustukça
şiirlerim hep sana kustu


ki sen Mina
tohumlarına kısır bu aşkta
doğmayacak çocuklarımın anası
yetimliğim
vazgeçilmezliğim
ve bir o kadar hiçliğimdin



ne çokluğu alevlendirebildik içimize
ne de yokluğun dibinde söndürebildik geceyi



notasız bir şarkının
rotasız sürgünü oldum bu aralar



ahh Mina ahh
.
.
.

evet
bir günahtık belki de seninle
bir günahın iki yarısıydık
günü hep sen
ah’ı da hep ben oldum be Mina…






ilhanaşıcışubatikibinonaltı