//
.
.
.

ayazına
kışsa önün,
silmeden terini, teninden
bir nefes daha al, al bir heves an’a dair derinden..

değildir günah, günah değildir sevişmek,
kapa gözlerini, aç kalbin düğmelerini, perdelerini


/"hiç mi suçu yok baharın” dediğini duyar gibiyim/


çiçek açmak, dökmek kadar yaşamaktır
yaşamak ise zor zanaat olsa da illa ki sanattır
ve eksiklense de tadacaktır her canlı “hey hat” ölümü,
cebi olsa da, olmasa da kefenin ölüm inan mükafattır


araf,
araf ki
doğmak, ölmek
fasılasında kendisidir hayatın
kimi asılır, asılır siluetinden, kimi de
kurutur gölgesini ıslak mı ıslak güneşinden


ve
sen
çocuk
düşürme ruhunu,
düşürme hiç yüzünü
avlusu azur, huzur göğün yüzünden
el yazması bir şiirin imgelenmiş gümüş saçları gibi
inadına parla, parla inadına ışığından saçıl yıldız kere


/"hiç mi suçu yok şiirin” dediğini duyar gibiyim/


unutulmamalı ki,
ölümlüdür her canlı, ölümsüz olan geriye bıraktıklarıdır
bu sebeptendir ne şiir şairini, ne de şair şiirini gömemez

.
.
.
//




ilhanaşıcı~°~martikibinyirmidört