Sebebini sormuştum ya kendi kendime
Neden böyle oldu ne eksik diye
Sen eksik sanmıştım
Yanılmışım
Her daim yanımda olan
Her an yokluğu aranan
Dokunduğumda iliklerime kadar ısıtan
Sürekli hayali kurulan
Sen sanmıştım yanılmışım
Unutturdun halbuki
Çaysız geçmeyen günleri
Yine de buldum cevapların hepsini
Tek eksik çaymış.

Tekrar sordum kendime
Yine ne eksik diye
Çay eksik sanmıştım
Yanılmışım
İçemiyordum artık çayı
Daha bir ağır geldi
Daha bir acı
Dedim ya unutturmuştun çayı
İki şeker atınca hatırladım
Eksiklik yine çaydaymış

Ve bir daha sordum kendime
Bu sefer ne eksik diye
Şeker eksik sanmıştım
Yanılmışım
Etkilemedi şeker
İçmeye çalıştıkça alnımdan ter
Geldikçe geldi
Anladım
Eksik sensin
Sen yoksan çay hep acı
Takvime baktım
Ayın kaçı
Şubat 28 bir gece yarısı
Aklıma düştü
Geleceğim dediğin
O güne dair bir tarih vermiştin
30 Şubat demiştin

Çay hazır bir seni bekliyorum
Bir de 30 Şubat’ı