Üşüyor yine ruhumun şahidi canım
Terkedilmiş fırtınalı bir kasaba gibi
Zemheri ayazıyla çevrili
Ve düşüyor çığlar çığlık çığlığa
Virane damsız bir ev misali yuregimin orta yerine
Mütemadiyen kış ve mütemadiyen karanlık var tenimde

Tüm bunlara inat
Sıcağa heveslendiren meyleri
Gözlerin artık sunmuyor
Yerini cam kırığı parmak uçlarına bıraktı
Tuttuğu kalemlerin kelimeleri kanatıyor satırları

Kalabalık tenhalar mesken eylemiş sözlerimi
Zaman ilaç olamaz
Çünkü çokça geçti
Tedavisi imkansız artık
Gelmedikçe
Duymadıkça
Görmedikçe beklenen
Etraf buz karası
Bekle bekle yokki hiç seslenen

Anlaşıldı kalmadı böyle dünya
Sevda bir ütopya
Menfaat kokulu sevdamsı ilgiler var sadece

Vazgeçtim ben de
Bulutlar da
Rüzgar da
Gece de
Hatta gecenin siyahı da
Getirneyecek belli
Sancılarımı dindiren ellerini

Gençliğim çok sabretti
Sonunda bitti
Canhıraş gözlerine yanışım
Ben artık ben değilim
Bildiğin hiç değilim
Ellerinle yok edip
Dilinden anlayana
Sözünden sakınana
Sırasını bekleyene çevirdiğinim ...

aslı14216

ASLI DEMİREL ...