kan kokan şehirlerden geldim sevgilim,
kuru yaprakların düştüğü kar tanesiyim.
soğuk bir yaşamı kalbime nakşettim de,
bahar gibi çiçekler açtım, çatlamış dudağında.

savruk bir hayatın içinde,
gök kuşağını aradım durdum gözlerinde.
gözlerin karanlık,
gözlerin kör bir kuyu,
ve ben ;
yetim bir çocuk gibi,
bir ağacın son yaprağı gibi,
tutunduğum dalımda savrulup durdum.

özlemler büyüttüm gönül hanemde,
zindan gibi karanlık, soğuk duvarlar gibi yalnızım.
nar kırmızısı güneşin etrafımda döndüğü,
umudun çocuğunu doğurdu annem acılarımdan,
renksiz ve dilsiz mektup sayfalarında kaldı adım yine.

yaşam bedenini sarsın diye sevgilim,
yüreğime yüklediğim şiirleri,
bir sızının içinde haps ederek yaşadım.
hiç kimseye canım diyemem bundan sonra,
sana canım demeyi farz kıldı yüreğim.

#ibrahimdalkılıç

12/02/2016
22:05 izmir