3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
556
Okunma
Bir zaman ki bu benden öte…
Dağılan ışıkların, yanan fotoğrafların arasında kalan…
En uzak sahillerden gelen Sinyorina gibi ayakları kumlu, kalbi yorgun, ruhu deniz
Ve bir o kadar eşsiz…
Aylak gündüzlerin, ahlaksız gecelerin, mavisiz benliğin gölgesinden arta kalan kocaman zaman…
Kalbi yorgun Sinyorina gökyüzünü deniz yapmış kalbine
Maviyi umut yapmış düşlerine
Kumdan hayaller kurmuş kendine
Zamansız zamana aldırmadan…
Ve elbet duracak bir gün bu zaman
Ta ki mor güneşler doğduğunda…
Ta ki denizin suyu maviye boğulduğunda...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz