Sinyorina
Bir zaman ki bu benden öte…
Dağılan ışıkların, yanan fotoğrafların arasında kalan… En uzak sahillerden gelen Sinyorina gibi ayakları kumlu, kalbi yorgun, ruhu deniz Ve bir o kadar eşsiz… Aylak gündüzlerin, ahlaksız gecelerin, mavisiz benliğin gölgesinden arta kalan kocaman zaman… Kalbi yorgun Sinyorina gökyüzünü deniz yapmış kalbine Maviyi umut yapmış düşlerine Kumdan hayaller kurmuş kendine Zamansız zamana aldırmadan… Ve elbet duracak bir gün bu zaman Ta ki mor güneşler doğduğunda… Ta ki denizin suyu maviye boğulduğunda... |
gözlerden uzak bulunan ağaçlıklı yollarda saklanırlar"...
................................................................ VERGİLİUS
.................................... Saygı ve Selamlar...