Aşk yalnız bir tanrıça
yaralı ama mağrur
yalnızca
tutkularını yaşayan

bazen
ölü bir yosun gibi
ümitsizce dalgaların peşine takılan
bazen
ayak basılmamış
kumların kızgınlığına uzanan
sere serpe

ah nefesi ada karası sarhoşluğu
dünya
gözlerindeki ateşe yangın
varsın yakalasın beni
yak-ala ey aşk

yorgun bir günbatımında
yeni doğan gece gibi titremek
yıkanmak yakamozun tuzunda
ve kaçak mülteci gibi
umuda açmak yelkenleri
henüz
adı konmamış ayrılıkları
göze almak belki de

güneşin terk ettiği akşam üstleri hüznü
tenlerin yakıcı izleri avuçlarında
sızıp kaldığı yüreklerde
mesken tutmuş ayazlar

ve ilk aşkın kollarındaki
günahlara teslimiyet
bir dalganın sesinde bırakmak
tüm masumiyetleri

yine de doyamamak aşka
kum tanelerinde biriktirmek cenneti
tuzlu ve ıslak

Marmara’nın sularında kuyruk sallayan bir denizkızı,
dip yalnızlığında
aşkı filizlendiriyor durmaksızın.


09/Temmuz/2006 (Avşa günlüğünden)