.
Cumhuriyet, milliyet bünyeye büyük oldu,
Çürüyen saltanatı, hilafeti özledik…
Kimlik, vicdan, hürriyet yüreklere yük oldu,
Sürüyle güdülmeyi, esareti özledik…
.
Din-iman cambazları fevkalade raks etti,
Ruhlara Osmanlının “ihtişamı” aksetti…
Padişaha kul olma hastalığı nüksetti,
Taht için evlat asan asaleti özledik…
.
Çakma yeniçeriler, cariyeler türedi,
Yeterince dalkavuk, kapı kulu üredi…
Bu “cühela güruhu” beyinsiz bir tür adı,
Düşüncede, ülküde sefaleti özledik…
.
Osmanlı yüz yıl önce yıkılmış bir hanedan,
Bilmezler bu mevtayı nedir perişan eden…
Her geleni hoş bilip devlet-i şahaneden,
Bahta yüklediğimiz kasaveti özledik…
.
Vatandaşlar melekmiş, padişahlar evliya,
Erenlerin lütfüyle defedilmiş şirk, riya…
Göstereni boğarken mala, mülke paraya,
Halka hayrı olmayan kerameti özledik…
.
Yağarken Avrupa’ya ilim, irfan yağmuru,
Yutmuş kutsal yurtları kopya, taklit çamuru…
Neylesin boş kafaya aklın, mantığın nuru,
İnsanlığı solduran cehaleti özledik…
.
Batı’da bacalardan yükselen kara duman,
Bizde minarelerden yayılan kuru iman…
Nerde abat olduysa, emeksiz ekmek uman,
“Dualarla” süslenen ataleti özledik…
.
O kutlu seferlerin son noktası Viyana,
Hayal olmuş zaferler, o tarihten bu yana…
Küffara kul olunmuş, uğradıkça ziyana,
Soylu kepazeliği, rezaleti özledik…
.
Amelleri terbiye etmeyen ibadeti…
Sünnet diye Arap’tan gelen nice adeti…
Torpil, lütuf üstüne kurulan saadeti…
Osmanlıyı mahveden her afeti özledik…
.
Veli BOSTANCI