Mevsimler değişiyordu görüyordum,
Sen değişiyormuydun bilmiyorum.
Resimlerinden dokunuyordum saçlarına,
Sen bilmiyordun.
Uzattın mı kısalttın mı saçlarını,
Hangi gömleği giydin,
Hangi ayakkabılarınla sokağa çıktın bilmiyorum,
Ben kırmızıyla seni seviyordum,
Sen bilmiyordun.
Ellerin parmakların ne kadar narindi,
Küçük ellerin avuç içlerimde kayıp olurdu,
Ellerin üşürdü,
Ben kalbimle ıstırdım,
Sen ellerimle sanırdın.
Ben seni seviyordum,
Sen bilmiyordum.
Adın dilimde ezberlenmiş şiir gibiydi,
Dilim hiç bir ismi bu kadar güzel söylememişti.
Adını duvarlara yazarken gülümsüyordum,
Ve sana şiirler yazıyordum aşk makamında,
Sen bilmiyordun.
Seni sevmek intaharın öteki yüzüydü,
Ben her gece aynı uçurumlardan düşüyordum.
Aynı gözleri,
Aynı elleri,
Aynı sesi her gece özler mi insan,
Ben seni özlüyordum,
Sen bilmiyordun.
Şimdi iki deniz gibi uzağız bir birimize,
Üzerimizde kırlangıçlar uçuyor.
Bir birimize dokunacak kıyımız bile yok,
Ben saray burnu,
Sen kız kulesi,
İstesek de uzanamıyoruz,
Oysa,
Ben seni istiyordum,
Sen bilmiyordun.___Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/03/02/2016