Bak semadaki yıldıza,aya,güneşe,
Her biri vazifesinden alır lezzet neşe,
Gün batımı, meyil eder, geçer inişe,
Bu harika tabloyu, gel eyle temâşâ.

Akıl idrakinden aciz, bu tablonun,
Ucu nereye bağlı, acaba kablonun,
Tükenmiyor, nerede kaynağı bunun,
Tefekküre medar her bir tonunun.


Bu saray ne mükemmel ne muhteşem,
Her varlık başlı başına harika, ihtişam,
Kâinat Halıkının sıfatından birer nişan,
Kadir-i Hakim, Gani-yi Mutlak, Azîmüşşan.

Her varlık üzerinde düşünmeye değer,
Kâinat onu mutî, emirber hem baş eğer,
İnsanoğlu isyankâr, nankör imiş meğer,
Yaptıklarına sevinir hep kendini över.


İnsana verilmiş, çok büyük bir önem,
Rehber Nebiler gelmiş dönem dönem,
Tapmış bazen puta, ittihaz etmiş sanem,
Ne garip mahluk, bilmem ne menem.



Hak Teâlâ (cc) kendine almış muhatap,
Hak yolu göstermiş, her Nebî ile kitap,
Yüce âyetler hep insana eder hitap,
Bir âyât-ı Rabbanîdir şu güzel mehtap.

HASAN YEŞİLKAYA