Kimler geldi! Kimler geçti!
Gönül denen bu dergahdan
Kimileri ana karıştı! Kimileri can buldu...
Gönül denen bu dergah kapısında

Kimileri, gönül denilen bu dergahda,
Dost gönüllere gülün en güzel haliyle
konuk oldu
Muhabbeti, acıyı, sevgiyi, bir lokma
katıksız ekmeğini paylaştı
Can olup canandan öte Can buldu.
Kimileri, gönül denilen bu dergahda
Dost olmasını bilmeyip gülün sadece
Dikenleriyle konuk olup ana karıştı

Gönül denilen bu dergah kapısı
Görmeyi bilenlere, en güzel kaftan,
Görmeyi bilmeyenlere ise,
Ateşten gömlek oldu.
Öte yandan,
Gönül denilen bu dergah kapısında
Gönlü güzel yürekler hancı olurken,
Gönlü güzel olmayan yürekler yolcu oldu

Dik, mağrur, emin adımlarla yavaş yavaş
Geleceğe doğru ilerlerken,
Gönül denen bu dergah kapısının yolcuları
Gönülleri yolcu değil, hancı olmayı başarabilen yüreklerle
Yol alıp candan öte Can oldu
Gönül denilen bu dergah kapısında

Demem o ki,
Gönül denen bu dergaha, Gönül diyip geçmeyin,
Herkes girsede hud’a ile Gönül denen bu dergaha
Ömür denen emanet can da tatmak onu baldan tatlı,
Geçip yol almak ise,Sırat Köprüsünden daha incedir
Gönül denen bu dergah kapısında