hangi kanayan yarama pasuman yapsam
kırılan bir kırlangıç kanadı gibi acıyor yüreğim
gök maviliğini yitiriyor, deniz hırçınlığını
ve içimden avazım çıktığı kadar susuyorum

sarsıyorum içimdeki kurumuş nehirleri
dağları adımlıyorum, adımlarım korkak
eteklerinde kır çiçekleri kadınların
korkuların üstüne kim bilir kaç kurşun sıktı dilim
kaç yenilgiden sonra mevsim bahara döndü
ama ben yine yenildim, yine kaybettim
umutları dişlerime bağladım
iğneli bir yorgana sarıldım
üstümde bıçağı bıçakla biledim
merhametim öfkeme yenik düştü
elimde kurumuş bir papatyayı gözyaşlarımla suladım
dikeni yüreğime saplandı
yinede kaybetmedim umudumu

yüreğim belki hiç bu kadar yanmadı,
yokluğunda yandığı kadar
sanki darbe yapılmış bir ülke gibi
her yanım darmadağın
her yanım paramparça

ben kendi nefesimi sende kaybettim
buz tutmuş dudaklarımın buğusunda
Dicle’sini arayan Fırat’ım ben
hırçınlığımla seni bulmaya geldim.

#ibrahimdalkılıç

04/02/2016
21:20 izmir