Beşik belleyip gözlerimin kuyusunu
Eeeeleyip beledim hüzün yaşlarimi
Kumul kavruk çöller yürüyor
Adını döve döve nakşettiğim dudaklarıma
Çakıl taşı kırıklığınca kelimeler
Orta yeri delik beynimin kırbasında
Dilimde
Sürüngen ayak izi
Kuyruğunu kafasına dayamış
Ateş çemberinde debelenen akrebin
Ahh her sözü şiir dölleyen Adam
Gelmeseydin bu vakitlerde keşke
Böyle aklıma
Düşmeseydin ahh düşmeseydin
Adını düşük yapan y’adıma
Ki ben
Zırıl zırıl deliyim bu saatlerde
Ki ben meczûb
Ki ben bilmezin biriyim kendini
Ki ben mecnûn
Ki ben maznûn




Tut ki
Diplerine defnedildiğin uzayan tırnaklarını
Götürerek afitâbına
Öyle asûde asûde
Çapak tutan bakışlarını üfeleye ovalaya
Arazbar işveli bir bâd-ı sabaha uyandı
İçi boşaltılmış damarlarımdan
Canıma okuyarak sızan âb-ı gîrim

Tut ki
Yalandı
Martavaldı
Bir lâf-ı güzâftı
Sevdamı yüreğinin bargâhına
Bir hakkâk hüneriyle işleyen tüm terkibler
Tut ki
Yazılmadı sana
Kana ağlaya
Buruşuk sarı sayfalara düşük yapan
Göbek bağını dişleriyle kesen şiirler

Tut ki
Tutuldum bezm-i dilinin cûş-u hûrûşuna
Hasbî bir teslimiyetle

Tut ki
Ellerimle yerle yeksân eyledim
Güvercin gagasında
Bir avuçluk âsûmân
Birkaç bulut
Bir mâh-ı ahh
Bir çok ah(h)ter
Ve
Şemsî bir tevekkülle bina ettiğim âşiyânımı





Tut ki
Divân’e bir Şâirim
Mısralarını dolayarak boynuna
Beyâbân beyâbân seni arayan

Tut ki
Ayyar zamanların göbeğinden söküp
Tenime saldım
Senin gerinde kalan akrebekleri





Tut ki
Beni
Bitsin gel git sevmelerim
Deli deli