"" Bildiğim bütün kelimelerin
Anlamısın Sen
Gitme benden
Başkası anlamaz
Anlatamaz seni
Yine de
Ben gibi ""




Düğümleyip harflerinin ucunu
En usul bilmez kelimelerinle
Dik Sevgili
Dilimin ipi kopmuş kesilerinin söküklerini
Dikenli tel zımbalarla yama lisânını
Yırtıklarına sesimin
Aksanının kırıklarıyla sıvansın genzim
Biraz da
Bende dem’len
Bende dinlen
Bir de
Benden dinle
Kendini



Seni
Evet Seni
Yani Seni
Süslü harf bozması kelimelerin
Kuru kurak gövdesiyle eşleştirip
Kafiyelerin keyfine bırakılmış mısralara hapsetmek
Özne belletip adını her cümleye
Paragrafbaşına çekmek
Alıp omuzundan tüm ağrılarını ağırlıklarını
Yüksünmeden
Taşıtmak hamal ruhlu yüklemlere
Ve
Sonra
Kanata kanırta
3 tarafı hayalinle çevrili aklımın iklimlerini
Başlamak senli satırlara ağlak bozlak



Düşün Sevgili
Düşün ki
Eylül’ü yaprak yaprak kuruttuğum
Avuçlarımda ağlardı Hazan
Bir şâirin kalem ve kelâm kokan ellerinde
İmâmesiz kalır
Dağılırdı hüzzâm tınılı
Ayarsız ayyâr yalnızlıklar
Şimdi
Camlarda buğulanan nefesime asıyorum
Hançer hançer
Çocukluğu tahta beşiğinden çalınmış yarınımın
Hoş geldinlerini
Düşün Sevgili
Düşün ki
Sana benzemeyen her kelimeyi
Koparıp kalemimin ucundan
Kurşuna diziyorum meallerini tükenme(z)siz
Günlerden Perşembe ertesi
Cumartesi berisi miydi
Ceketinin ceplerine saklayıp
Sana emanet etmiştim
Ellerinden soyduğun
Üryân ellerimi




Sen
Şiirlerime Kalem Kırdıran Adam
Bana da öğret
Nasıl iknâ ettin
Alıştırdın
Bensiz yaş(l)a(n)maya
Kendini