çok zordur inada bulanmış olan bir yüreği dizginlemek
kabul etki bundan sonra senin kader indir inim inim inlemek...



hüsranı kanırtarak hep dağlarken gözlerimi
yalana dolana boyadın aşksız koyduğun yüreğimi
içime okkalı bir de kor soktun lav misali
bir sigara dumanı gibi tütüyor içimde ki aşkın harareti
bir türlü soğutamadım acılarımın kavuruculuğunu
afili halinle burnu kalkık o çarptığın da bendim
geçmiş zaman oldu ki
bin bir zevkle dağladın sana yanık şu gönlümü
bir kaşıkta boğmak istemene de bir şey diyemedim bile
insafa gelişte şu firak tan vazgeçsen canın mı çıkar
açarak kollarını beni davet etmen
çok mu zor
o kolların mı yoksa gurur ve kibrin mi bozulur

saçma sapan hırsının kaprislerini daha sindiremeden
bu sorumsuz kopuklu da neden
hep oyunlarla yüreğimi burup da
geçip de karşıya kahkahalarla gülmen de neyin nesi
her şey bir düzen içinde ki saçma bir oyunsa eğer
umut kesilen şu sensiz ömrümde
bil ki bu senin için alacağım son nefestir
az veya çok da nedir söyle bir kararda durmak varken
akşam oldu ya yine zifiri karanlığa çevirdin hayatımı
boşuna olacak sanırım aşkım için direnmem
yandırdın özleminle kebap misali
tatsız ve tuzsuz kokusuz bir halin içindeyim
duygu ne
aşk ne
derken sen
yaratandan ötürü de sevmezsin
söyle sen
şu garip nehir yatağı gibi olan gönlümü erozyona uğratıp
kökünden söktüğün duygu ve isteklerimin
batak balçıklar ile birlikte sürükleyip de yok eden cinsten misin

gönlüme sorsam o hep şıp sevdi
aklım ise çoktan bir karış havalarda
peki o zaman kim haklı
kim ki haksız
tastamam doğru olan yön ne yana bakar
insafa gelişte firak tan vazgeçsen canın mı çıkar
aşkla tutunacak elde ne kalır ki
sokarsan tüm benliğimi aşkının komasına
yoklukta hasretten özler
kayboluyor belleğinin anıları hayatından
uyansana
bir veda sesine bile razı gelir ışığını kaybetmişse gözler…



(03.02.2016) AZAP…