Çatlıyor başım tam ortasından
Gün bölünüyor tam ortasından
Asasını çaldı şeytanlar Musa’nın
Parçalanıyor insanlık tam ortasından



Geceler boyu savrulup duruyorum
Bir ucundan bir ucuna derinliğinde beynimin
Sıyrılıyor etim kemiklerimden
Bin başlı ejderha benim derdim
Bereketini esirgemiyor karanlık
Büyüdükçe büyüyor sıtmalı acizliğim



Şaha kalkıyor bütün kalburüstü korkularım
Öldürmek niyetinde olsaydı
Çoktan başarmış olurdu bunu aşk denilen illet
Yalnızlığıyla terbiye ediyor beni!
Ne kadar sende yok desende
Kalpten şüpheleniyorum bu aralar
Göğüs kafesimdeki ağrının sebebi
Damarlarımı tıkamış ağır sigara atıkları
Yaşadığım bunca ayrılığın prostatlaşmış tortuları



Şahit olmak ölmenin bir başka biçimi
Mezarlıklar çocukların yeni oyun yerleri
Sesleri çıkmıyor hareket etmiyor bedenleri
Kurt kaldırıp attı kuzunun postunu
Yılan çıkardı üzerindeki gömleği
Asırlar olmuş insanlık elden gideli




Ama ayrılık benim hep bilindik hikâyem
Çok oldu sevimli kahramanlarını boğazlayalı
Hayatın kanlı elleri
Hiçbir aşk şakaya alınır gibi değildir
Çünkü yarı yarıya emek ve alın teri...