Gerçek süsü verilmiş hayat koca bir masal
Hikâyenin aslını bilen sensin Asuman.
Uyandır cümleleri ayyaş düşünceme sal
Eğer falso verirsem yalan sensin Asuman.

Kaybetmedim dünyada ve etmedim daha ar
Hayâl kırıklarımdan kaybettiğim kan kadar
Âhir zaman, evvelle; doğrudan alâkadar
Cinnetimin teşhisi doğru konsun Asuman.

…izmli ritüeller ki; hepsi fikrince haklı
Foya çıkmasın diye yoldaş küfre yasaklı!
Yalandan, darmaduman; topla başıma aklı
Hakîkat ne? Söyle de; sancı dinsin Asuman.

Korkuların üstüne kimler saltanat kurdu?
Kim yaraları sardı kim kaşıyıp kudurdu?
Anlatsana Asuman, şiddet kimleri vurdu?
Anlat ki, merhametim hırsı yensin Asuman.

De, kubbenin altında çevrilir de dolaplar;
De, yanlışsa Bağdat’tan nasıl döner hesaplar?
De, yıldırım hışmını neden toprağa saplar?
De ki; izansızlara, izân sinsin Asuman.

Değil mi ki evrende her şey yazgıyla sabit
Bıçağı bıçak körler; mavi gözlerin şahit
Ne vakte dek melânet; ihânete bu sürgit
Adaletin kılıcı artık insin Asuman.

Umutları belerim, zaman iğneli beşik
Bu kaçıncı fiyasko düşlerim delik deşik
Demeyesin: “İçerin, ateşlere alışık!”
Yüreğimiz sadece aşkla yansın Asuman.

-Bu sevdalı başımız aşkla dönsün Asuman.


09.08.2012

Salih ERDEM /AYDIN