Kimse bilmesin azat, sana olan ağrımı
Kabuk tutan yaramı ara sıra gel kanat
Hüzün uçamayan kuş mesken tutmuş bağrımı
Gözlerinin göğünde uçursan kanat kanat




Kimse tutmasın azat, yanık kokan elimi
Ruhumda gül bahçesi gül dersin dudakların
Bir tek adın süslesin yada küsmüş dilimi
Sırrımı sarmalayıp saklasın koyakların




Kimse bakmasın azat, taht kurduğun gözüme
Köyün kasaban olsun, olsun gönlüm vatanın
Bir tatlı tebessümün bahar olur güzüme
Göz bebeği kan dolsun bu sevdayı satanın




Kimse sunmasın azat, senden gayrı badeyi
Dudaklarım kurusun çatlamış toprak gibi
Ömür törpüsü firak dolduruyor vadeyi
İlk baharın göğsünde sararan yaprak gibi




Kimse duymasın azat, feryat eden sesimi
Güle aşık bülbülün iştiyakıyla dinle
Gölgenin kıyısında versem son nefesimi
Hayat seninle cennet, sensiz cehennem anla






frezya