göğün perdelerini sıyırıp ateş yağmurları saldı bulutlar
bastığın yerlerde zakkum çiçekleri açtı
bakarken ardından gözlerim çarmıha gerildi
dönmedin...



renklerin kavgasında saçı başı yolundu pembenin
aç susuz can verirken kuşlar, gagalarına yazıldı ayrılık şarkısı
dağların eşkiyaları diz çöktü dervişlerin önünde
simsiyah kefene büründü ayet iliklenmiş hırkam
kıyametin muştusu adının harfleriyle bıçak yarası alnımda
kapıyı çarpıp gidişin tarihin en büyük ezber bozanı
bilmedin...



çocuk gülüşlerim hoyrat dudakların sakızı
sunağında kurban bekleyen tanrı öfkesi yalnızlık
yüzüme asılan katil ruhların ölüm fermanı sessizliğin
yılanın zehri nefesim, nefesim kan düşmanlığı
kaşların meydan okumanın dar sokakları
önünde diz çöken yüreğime basıp geçerken
yalandanda olsa kaderimin yüzüne
gülmedin...




güneşim sökülürken şuh kahkahalarında
titreyen baharımı boğazlayıp, boğazlayıp titreyen baharımı
öldürmedin


avuçlarımda can verişlerin duası oldu adın
ölmedin...





frezya