renksiz
kokusuz
saydam bir kuraklığın nefesiyim bu aralar


kök veremeyen iklimlerim
ekipte biçemediğim şafak kırığı düşlerim var benim


kollarımda saramadığım kadar bir sarmaşık mevsimi boşluğu
ve hiç açamadığı kadar açamayan uçurum çiçeği yalnızlıklarım var benim


ve sen sevgili
bu mevsimde olmadığın kadar hüzünsün



alçaldıkça bulutlar göz kapaklarıma
grinin bir tonu daha soluklanır kirpiklerimde

gözlerimde ay ışığı
ışığında yarını olmayan med cezir düşler

ağlamak ağlamamak arası bir kavgayım bu aralar



tuvalimdeki tüm renklerde bir körlük
fırça darbelerimde belli belirsiz kulaçlar
yüzdüremediğim kadar mavi bir batık sevdadır benimkisi


duvarı olmayan çerçeve
çerçevesi olmayan bir resimim bu aralar


ve sen sevgili
bu gecede olmadığın kadar ayrılıksın
.
.
.
dijitalize olmuş bir renk yumağında kendimi arıyorum bu günlerde
beni bulanların
önce bana
sonra da bulabilirseniz insanlığa haber vermesi rica olunur
.
.
.
çocukluğum diyorum
bakmayın siz fotoğraflarımın siyahına beyazına
olabildiğince rengarenk şekerdi tadımız


sevdalarımız gazozumuzdaki baloncuklarda asılıydı


toprak kokan sokaklardı evimiz
biz toprağa bastıkça
toprak ta bizi bağrına basardı


göz kapaklarımız geceye düştükçe de
alnımıza şefkat ve dua bırakan dudaklar konardı
.
.
.
ve sen hayat
gözümden sakınıp sakladığım tüm renkli bilyelerimi versem sana
bana çocukluğumu geri verebilir misin...








ilhanaşıcıocakikibinonaltı