Kelimeler yetmiyor artık
ifadesiz her bir şey anlamını yitirdi yıllar
Uzaklaştı tüm güzel anılarım
Yarım yamalak sırrı dökülmüş
bir aynada seyir defterinde kaldı
hepside yazdıklarım birer birer



Yaşamın kıyısında ki dipsiz uçuruma
Yaklaştıkça kınından çıkmış bir bıçak sessizlik
sardığı akşam ayazı akınından bir parça aklımda kalan
Yazılmamış şiirler dokunulmamış
ve top top bulutlar saklı gökyüzünde
kirpiklerinin gölgesine sığınan sığırcıklar
Uçar dalların arasından eski bir resimde



Ey yeri göğü yaratan tanrım
İçimiz dışımızda baldıran acısı
Kıskıvrak yakalandılar yakalandık
Odamız da gaz lambası yanardı
Mangalda kor soba daha dün gibi
Mutluydu insanlar insancıklar
Şimdi doymadılar mavi ışığına


Gittikçe artan teknoloji pazarı
Esir aldı insanları her dünün yokluğundan
Pay çıkarmadıklarını görüyorum
Her şey az geliyor her şey anlamsız
Hepten çoğa tamahımız içinde nice kaybolanımız
İki yakası bir araya gelmeyen tutkunun peşinde sürükleniyor
gün geçtikçe bağımsız yaşamak isterken
Metal’e tapar olduk esir aldı bizleri elektrikli yaşam
Dönmüyor artık onsuz hiç bir devran




Yoruldum biliyor musun
Bak yine sabah oldu
Dışarısı karlarla kaplı
Pencerenin perdesini çoktan açtım
Bu sabah gün bol güneşli
Bol mavi ışıklı
Ama her taraf buzlarla kaplı
Ağaçlar karla kaplı toprak
Çamların iğne yaprakları
Karşıdaki ceviz ağacı
Sırtım kalorifer peteğine dayalıdır
Kim bilir daha neler göreceğimizi
Şiirlerimiz hangi bahardan kalma günlerini özleyecek
Hiç bilemeyiz
Yıllardan beri düşlerinin hangisi gerçekleşti.

Hangisiyle yüzleştik...


Aslında biz aşk nedir de bilmezdik
Yitirdiğimiz sadece damağınızda ki eski yaşadığımız tat !!


Nurten Ak Aygen
27.01.2016