/Rüzgarda dağılıyorsa bulutlar böyle canımın içi,
en olmayacak zamanda/

söyler misin bana.., hangi gecelerin karanlığında yıldızlar
senin gözlerine dolduğu gibi, başka kimin gözüne dolar…
ve hangi şehrin., Galata’dan açığa çıkmış deniz mavisi.,
masalların en güzeli, sevdalısı bol yalnız bir prenses gibi,
saklar düşlerinin içinde
Kızkulesini…

söyler misin bana.., başka hangi bahaneye gerek var
sevmek için seni., İstanbul’u., denizleri ve maviyi….

..,

Ve gecede deniz, tam karşıdan esiyorsa üzerine,
vahasız çöl kurusunda/

hani yağmur ıslağı saçların, eğer iyot kokmasaydı diyorum
gökkuşağı böyle döker miydi renklerini., hiç sanmıyorum…
mavi.., maceracı bir firariydi sadece o renklerin içinde.,
ve sevda için bir renk gerekti, denizlere ve gökyüzüne de
ama hiçbirine yakışmazdı mavi,
senden önce…

zaten renk aramaya da gerek var mı., sana soruyorum
bu kadar benzersizliğinle, benzerken bütün renklere…

..,

Seni sonsuzluk gibi yaşamamı belki de Tanrı istedi,
bir sonbahar akşamında/

şimdi bütün peron saatlerinin tam altında, ellerini tutarken
öyle duruyor ki zaman., ne gelen bir tren var ne de giden…
sen ve kocaman bir gülümseme., İstanbul gibi, mavi gibi
bulut dağıtan rüzgara, üstüne esen denize teşekkür gibi
bütün renklerinle ve aşkla…
bırakma ellerimi…

işte böyle., gözlerim gökyüzünde, ay ışığını seyrederken
birden omuz başımda hissedivermişim gibi nefesini…


Cevat Çeştepe