soğuk duvarlar karşısındayım yine
canım tenimde üşüyor
kirpiklerim yağmura yenik
ah kardelen gözlüm
neden gözlerini erkenden yumdun üstüme
neden sırtını döndün
ah kardelen gözlüm

hangi yaramı deşeceğimi bilmediğim bir susuşum ben
her parçasında aynı bıçak yarası
her acısında aynı öfke
sonra
sonra hınca hınç dolu bir yalnızlık
ah kardelen gözlüm
ah kitabımın soluksuz okuduğum cümlesi
ah dinlediğim şiirim

şimdi kırılan kanadım
solan yüzüm
kanayan yüreğim
yarasına hançer sapladığım özlemlerim
bıçak kesiğim
ah kardelen gözlüm

kar üstünde bıraktığım ayak izim
aynadaki yüzüm
telefondaki sesim
ah kardelen gözlüm
yüzümdeki elim
ah o cesur yüreksizim
susmak, yüreğime gömmek ölümden zordu sana

çıkmaz candan, yaşamak icat ettim
sen karşımda, ben mapusta
sakıncalı sevdam
ve kan vurdum yüreğime
ah kardelen gözlüm

adını yazdım şu üşüyen yüreğime
kaç susuşun yaralar beni
kaç yokluğun kalbimden vurur
ömrüm kaç zaman sonra ölür
ah kardelen gözlüm
bitmiyor sana olan özlemlerim,
üşümelerim geçmiyor
buralar yokluğunla karışık bıçak kesiği
içim darmadağın.

ibrahim dalkılıç

24/01/2016
23:45 izmir