BABAM… DOYMAMIŞ SEVDAMSIN
Beş kilometre miydi yolun, kara kışın ortasında?
Yoksa dört yıl mıydı anamın yolları bekleyişi… Ya da doymamış sevgimiydi yediğimiz ekmeğin Yanımdasın, uzaksın ! yinede canımsın… Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen Yükün çekmekmiş derdimi , kederimi İnandım senden başkası yok menfaatsiz tutan Ne zaman yıkılacak olsam sen babamdın orada Ne zaman başarsam gizlide olsa başı dik yanımda Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen Ömrümün baharısın, içime ılık akan serinleten Senden gelen yağmur tanelerini topladım toprak gibi aç İçime çektim beni yeşertsin ! Yeşertsin diye… Yine de eksiksin içimde eksiltemediğimsin Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen Büyüten mi cefakâr büyütülen mi bilmem Ama bildiğim sendendir öğrendiğim senden Anamı unutamam! Çilelim, hakkıdır övülmek Giden gelmiyor dipsiz kuyu gibi suyu çekilmek Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen Öyle bir hayat yaşarım ki yüreğim boğazımda Seni kaybetmek geldi mi daralan dilimin ucuna Seni anlatmak mümkün mü milyonlarca vurguyla Savunmasızda olsa özgür tamamlayacak kelimeler sonunda Doymamış sevdamsın, canımsın sen nefesimin son anında… Canım Babama 26.06.2004 – 02:28 |
sonsuz hak eden bir baba idi.
Hayatta olan bütün babalara (İçlerinde fiziken baba olup manen ,ruhen ve davrnış biçimi oılarak babalığı Baba olmayı haketmeyenler varsa onlar hariç) sağlıklı ve uzun ömürler, kaybettiklerimize de Tanrıdan rahmetler diliyorum.
Değerli şair bu şiirle beni yürekten vurdunuz...
Kaleminiz daim,gönlünüz şen olsun.
Selam ve sevgi ile.