Beş kilometre miydi yolun, kara kışın ortasında?
Yoksa dört yıl mıydı anamın yolları bekleyişi…
Ya da doymamış sevgimiydi yediğimiz ekmeğin
Yanımdasın, uzaksın ! yinede canımsın…
Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen

Yükün çekmekmiş derdimi , kederimi
İnandım senden başkası yok menfaatsiz tutan
Ne zaman yıkılacak olsam sen babamdın orada
Ne zaman başarsam gizlide olsa başı dik yanımda
Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen

Ömrümün baharısın, içime ılık akan serinleten
Senden gelen yağmur tanelerini topladım toprak gibi aç
İçime çektim beni yeşertsin ! Yeşertsin diye…
Yine de eksiksin içimde eksiltemediğimsin
Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen

Büyüten mi cefakâr büyütülen mi bilmem
Ama bildiğim sendendir öğrendiğim senden
Anamı unutamam! Çilelim, hakkıdır övülmek
Giden gelmiyor dipsiz kuyu gibi suyu çekilmek
Canımsın sen babamsın doymamış sevdamsın sen

Öyle bir hayat yaşarım ki yüreğim boğazımda
Seni kaybetmek geldi mi daralan dilimin ucuna
Seni anlatmak mümkün mü milyonlarca vurguyla
Savunmasızda olsa özgür tamamlayacak kelimeler sonunda
Doymamış sevdamsın, canımsın sen nefesimin son anında…

Canım Babama
26.06.2004 – 02:28