“ YETMEYEN TÜRKÇEMSİN “


İçim dumanlandı, gözlerim yorgun ;
Kaç bahar oldu sevdiğim serden ayrılalı
Dostlar meyil olmuş yaşlı gözlere sevda
Nicedir halim söylemeye dilim varmaz…

Özlem Ankara, Derman Ankara, Sevda Ankara;
Yaralar yalan olmuş, kabuk bağlamış dolmuş..
Zalim felek kıymak için beni yol tutmuş
Tek zorda olan pervazsız dosta selam…

İnce kırmızı bir sevda, özlem gülü koydum
Zifiri karanlık, yıldızlar, güneş ve ay üstüne…
Geceleri uzattım sabahları bağlamamak için yarına
Uzattım……..!
Sabrımın taşını, bir nebzede olsa umudu kırmadan.

Dokundum umuda sabaha karşı gözyaşlarımla
Özlem çektim, hasret çektim, sinir oldum boş duvarlara
Konuşmak ve sonuna kadar ağlamak istedim delice
Yalnız kimsesiz…
Hüzün boğazımda daralan cümleler dudaklarımda….

Düşlerim yorgun , ben yorgun , sevdan yorgun…
Kimseler yok yüreğimin bol koridorlarında.
Beynimde sensizlik türküleri, düşlerim yorgun..
VE YENİ BİR GÜN…

Ve sana söylenecek son söz :
“ Bir şeyleri anlatmaya yetmeyen Türkçemsin… “


Olgun Ersin KILIÇ
31.05.2008 15:38