Yaydan çıkmış ok gibi, o esrarlı gözleri
Zehir zemberek sanki bakışı yakar beni
Gözlerinden gönlüme, nakşederken sözleri
Dalga dalga gelir de, akışı yakar beni…

Kısık naif sedası, kar beyazı teni var
Bir pantolon bir gömlek, ayağında yeni var
Ergenlikten çıkmışta, üç beş tane beni var
Kulağına küpeler, takışı yakar beni…

Hoş sohbettir, dil tatlı lafı inceden sokar
Medeni cesareti, perişan eder yıkar
Kırılgan değildir de, lafı genzine tıkar
Sözleriyle insanı, büküşü yakar beni…

Gülmesi mevsim gibi, kah sonbahar kah-ı yaz
Yağmur olur ıslatır, al kalemi şiir yaz
Eğer yaprak dökerse, hayaline mezar kaz
Ciğerini tutup ta, söküşü yakar beni…

İlkbaharda çiçektir kokusu baş döndürür
Heves etme sakın ha, bazen ocak söndürür
Cefası öldürmez de diri diri gömdürür
Sonbaharda yaprağı döküşü yakar beni…

Anatomi Afrodit, her şey yerli yerinde
Birçok hayranı varmış, yeller eser serinde
Yürek mangal gibiymiş, görünmez çok derinde
Sır edip o gönlünü, dikişi yakar beni…

İlan-ı aşk eyledik, böylesi bir dilbere
Öyle bir laf etti ki, gönül yara dil bere
Bir gönülde iki kalp olur mu hiç ezbere
Konuşursun diyerek, çıkışı yakar beni…
Sözleriyle insanı, büküşü yakar beni…

AVCI