biliyorum mutlu değilsin sende
yüreğime kadar doldurmuşken seni
üzerime yürüyen gecelerden kaçamayışlarımı izlerken ?
tutuşan sevdamızın üşüyen şiirlerinde gezinirken ?
bıraktığın yaranın acısı bile acırken
iki büklüm kalan halime ?

boğazıma kadar dayanırken dilimde sızlayan ah’lar
boynunu büker düğümü açılmayan adın..
tek söz düşüremem
gözümün tuzları karışan dualar yerleşir
kuraklaşan dudaklarıma.
küle döner tenimde
kötürüm bıraktığın tüm umutlar
hicranla çöker kara bulutlar
içime yağar
yağmurlarla yıkanan tüm küfürler...





yalnızlığımı yansıtan
dağ gibi kırık aynalar yıkılırken üzerime
koca bir sancı oturur
ezilir umutlar göğsümün ortasında
sıkışır kalır boşluklarda
çıkışı bulamaz acıyla bölünen nefesim...





yine de vazgeçemem
dualarla tazelediğim sabrımla
dudak ucuyla öperim yokluğunu
isimsiz gömdüğün bu şehrin kaldırımlarında
canım yanar da ısınmaz bedenim ..
yokluğunla alevlenip sustukça sessizliğim
sabaha uzanan tüm tenhalarda
buz kesilse de yetimliğim
karanlık bir bekleyişle sıvarım felçli kalbimi
içirdiğin yeminle birlikte
ne kusabilirim içimden seni
ne ağlayıp düşürebilirim gözlerimden
ötesi yok inan
genzime takılıp kalırsın işte öylece...





elysa