Okyanusuna kavuşma derdinde
Bir su damlası gibi
Çırpınırken kollarımda
Bırakıp da beni
Gitme demiştim

Gözyaşlarım yıkarken
Solgun yüzünü
Meltem gibi ciğerime çarpan
Nefesini esirgeme benden
Es ne olur ömrüme
Serinlet demiştim

Karanlıktan korkarım bilirsin
Kapama gözlerini
Koyma beni kör kuyularda
Kervan geçmez çöllerde
Kum fırtınalarında demiştim

Varlığın bahar
Yokluğun sonbahar
Sarartma yapraklarımı
Kurutma dallarımı
Soldurma güllerimi demiştim

Ama sen dinlememiştin
Çekip gitmiştin
Anlayamamıştın bir türlü
Sensizlikte yok oluşu
Semalarında uçarken
Kanatlarımdan vuruluşu

Şimdi okşarken ellerim toprağını
İçimde kopan fırtınayı hisset
Mezar taşını defalarca öpen
Dudaklarımdaki kuruluğu

Kollarındayım işte
Hatırladın mı seni tutuşumu
Kollarımdan uçuşunu
Şimdi sıra sende
Nasıl oluyormuş gör
Seyret bakalım
Sana koşuşumu

İzmir – 2014