Hoş geldin sevgili
Hoş geldin gelmesine de
Nasıl çıkar bilmem ki
Üzerine sinen, o ağır
Gitmelerin kokusu

Ve nasıl yaşar
Her atışında
Zavallı yüreğim
Terk edilme korkusu

Hoş geldin sevgili
Gitlerin gellerindesin

Anlayamadım bir türlü
Hangi yalancı aydınlığa
Kandın da kabardın
İçine çekilip de
Sahilinde beni
Böyle yapayalnız bıraktın

Hani sel vurduğunda
Ansızın sürükleyip giderken
Geçmişini, bugününü, yarınını
Nasıl bakar ya insan çaresiz
Giden suyun ardından

Sen çekilip giderken
İşte öylece bakakaldım

Sen yoktun ama
Sahilinden hiç ayrılmadım

Pencereleri gözlerim gibi
Denizin boşluğuna bakan
Kumdan kaleler
Evler, kuleler yaptım
Ve hepsinin içinde
Seninle yaşadım

Hayalinle de olsa
Kendime bir dünya yarattım

Hoş geldin sevgili
Hoş geldin gelmesine de
Kumdan da olsa
Kalelerimi, evlerimi yıktın

Gidişlerinde varlığınla
Gelişlerinde hayalinle
Sen, ey sevgili sen
Seninle ve sensiz
Beni hep yıktın

Hoş geldin sevgili
Hoş geldin
Hadi ver elini

İzmir – 2009