----------------Bin metreden fazlaydı, okulla ev arası...
Nerde kapıda servis, yoktu servis parası!
Derlerdi; "çok mu uzak, işte şurdan şurası! "
Tekil değildi sözler, inanın ki çoğuldu...

Anlatmakla bitmez ki çocukluk anlarımız...
Hiçte tatlı değildi, o zaman canlarımız!
Ne de çok zevk verirdi, tüm heyecanlarımız!
Zamane çocukları lüks içinde boğuldu...

Ayrancı-2016/01

Halil Şakir Taşçıoğlu
______________________________________________

Değerli usta güzel şiiriniz beni de ister istemez, çocukluk yıllarıma götürdü, sanki çocuklaştım biraz. Kar, karlı havalar, karın yağışı güzeldir de; pek fakir fukaraya göre değildir be usta. Varlıklı insanların daha ziyade keyif aracı olur, kalın ve güzel moda giysiler içinde kar sporlarının yapıldığı turistik yerlerde boy gösterir varlıklı insanlar.
Bizler çocukluğumuzda, karlı havalarda bıldırcın ve keklik avına çıkardık büyüklerle beraber. Keklikler bir sorti kısa uçuştan sonra dinlenebilecekleri bir taşın veya kayanın üzerine konmak isterler, ama kar onları örtüğünden keklik rastgele bir yere konmak durumunda kalır ve kara saplanır. O kurtuluncaya kadar da peşinde olan bizler yarasız, beresiz kekliği yakalarız. sizde bilirsiniz onlar anaç ve tohumluk keklikler olarak evlerde beslenir. Keza alçaktan uçan bıldırcın sürüsünün nüne de kar beyazı çarşaflar gerilir,kar beyazında aşırıp çarşafa çarpan bıldırcınlar dut misali dökülüp karlara saplanırlar, onları toplamakta biz çocuklara düşerdi, yine.
Kalemine yüreğine sağlık değerli şair Halil Şakir bey kardeşim. Yorum sınırlarını aşıp, bayağı hikaye anlattık bu sefer de. Bağışlamanız dileklerimle çokça sevgiler saygılar size. Kemal polat