KAPININ ARKASINDAKİ

kapının arkasındaki susmuş bir öykü yalnızlığı
bir eylül sabahının güz sessizliğinde
gelinlerin dilek tuttuğu yerdir ilk adımda
gök mavisi dualarla girdiği evin eşiğinin öpülmesi

nasılda unuttuk babamızın ellerinden çıktığını
dökülen alın terleri hâlâ kurumamıştır
annemin gelinliğiyle geldiği çivit rengi bu evde
kapılar ve anneler ki aynı yağmurun damlasıdır
ince parmaklarından armağan kalan izlerinde

kapının arkasında beyaz giysili annem bizi izlemektedir
sonsuz bir özlem nöbetindedir kına kokulu saçlarıyla
kimse görmez onu, soluğu kalmıştır odalarda
çocukların, komşuların bir sofrada buluşmaları
sessiz bir ağıtın göz yaşındadır şimdi, kapının arkasındaki

ah! annemden kalan kapılardaki nazarlıklar
gelinliğiyle geldiği bu evden bir yüzüğün güzelliğinde
beyaz giysiler içinde veda edemeden çıkıp gittiydi

kapılar ki mutluluğa açılır, karanlığa kapanırdı
şimdi annem ve babam kapının arkasında bizimledir.

Neşet KARAÇALTI
Samsun 20 ocak 2016