BU SABAH

Bu sabah sensizliğe uyandım
Çocuk yalnızlığımda
Yıkılmış kalelerin burçlarında bir ışıktım
Bahar ikindilerine uzanan
Solgundu bütün çiçekler
Harabeliğinde evlerin

Çağların ayıbında utangaçtı tarih
Soğuk suların gül kokan dudaklara özleminde
Bense kayıp düşler oluyordum uzaklığına
Nasılda tükeniyordu kendine zaman
Şehrin sokaklarında kimden kalmaydı gölgeler
Kırgın bakışlı yaşlıların onulmaz ağrıları
Bastonlarına uzanıp giderdi

Kapılar çürüyen sessizlikte kendine kırgın
Kurumuş bahçe kuyularının suları
Ben kimi arasam şimdi
Bu harabe kentin sabahlarında
Sen çağır içimdeki kuytularda kalan yalnızlığımı

Bu sabah sensizliğe uyandım
Adının beyaz noktasında üç şiir vardı
Bir köşede unutulmuş çocukluğum

Neşet KARAÇALTI
İzmir 15 Temmuz 2013