Bu günde, erkencidir akşam serinliği
Üşüyor, titriyor şakayık gülleri.
Belli ki yorgun yürekler misali solacaklar;
Hiç bir yoksunluk saz çalarak gelmez
Canın kıymetini bilenler
Bir karıncayı dahi öldüremez.

Hasretle beklenir oldu
İnsan yüreğinde sökecek
Merhamet şafakları.
İntihar sularını içsin kan çiçekleri!....
Tanrı rahmetleri silip süpürsün hepsini
Onların yerinde açsın can çiçekleri.

İnsanlar mı değişti, zaman mı...Zamanının içinde kaybolan, yitirilen değerlerle erezyona uğrayan en lerimiz..En önemli değerlerimiz. Oysa ki bir yeri yaşanır hale getiren de, cehenneme çeviren de insanlar.. Neden sevgi tomurcukları ekilmiyor yüreklere, vicdan, merhamaet duygular neden yok oluyor gün be gün ? Bunların hepsi sevgi yoksunluğundan kaynaklanıyor.Sevgi evrensel düşünülmeli öncelikle ve özellikle..Lakin her geçen gün ortaya çıkan yozlaşma düşündürüyor, üzüyor bizi.Ne yapabiliriz diyerek silkeleniyoruz elimiz erdiğince..Dilerim ki sizin gibi düşünen, gayret eden insanlarımız artar değerli şair Kemal Bey..Anlam dolu ve yine çok özel dizelerinizi, yüreğinizi kutluyorum tüm içtenliklerimle..Saygı ve selamlarımla..