Çekilip izlemek harcım değil...

Ne olduysa bu papatyaların uyanmasında,
Güne vuracak bir yüzün
Bütün hainlerin gözlerini açmasıyla
Aynıdır uyanması da kalkması da...

Beni aynı düşlerle sarmalayan
Hiç olmayacak arzularımın
Beni oyalamasıydı hayatım
Senetleri yırtıp camileri geçince...

Biliyorsunuz çamurlanan defterleri
Kırılan divitler olmadı, kalemler...
Erkin elinde canlıysa, ben
Neden yürümekteyim ey insanlar!

Atların ayaklarının altındadır
Tozlardan elenen ve sonunda bir elmasla
Önümde yücelen parkların hikayeleri
Benimseyemedim çünkü
Tozda kaldım henüz elenmeden...

Darüsselam’ın yeşilliğinde bir kurak
Bir damla değse toprak kabaracak bir yerde
Salıncakları kursam ölümle arama böylece
Bir biletim olabilirdi hayra yolu çıkan.

Adı yaman bir şehrin içinde gizlediğim
Bütün günahlarımın gözyaşı içinde
Kim bilir ki parçalanacağım
Ne buradan bir tren ne de
Kirlerin oniki tanrısına küfrederken
yorulan dilim ölmeyecek...

Kimliğim cesetken çiçekler içinde
Belli etmeyecektir hatalarını
Çünkü üzerime sinen koku
Gizler beni maddeden.

İbrikleri miras ettiğim
Tetiği burnunda bir güzellikken
Ben kalkıp da bu toprağa
Şairim demem!

Yazılmışların en güzeli yazılmışken...

Bahattin BERKDİNÇ